روزنوشته‌های زهرای گیلانی

نمیدانم دیگر امید را از کدام سمت بنویسم...

اوضاع دلم ، خروشان تر از آب دریا شده 

میخوام آب پاکی رویش بریزم و بگویم 

بگذار بشود... بگذار اتفاق بیفتد...

رهایش کن... شاید آرام بگیرد دلت...

با خودم می‌گویم 

خوب می‌شود؟ 

سبز می‌شود ،؟

میهنم

قلبم

روانم

آرام می‌شود....✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️

روزها هنوز هم همانقدر گرم و شیرین اند...

تو را به رویایت میرساند

و خودش ، روشنایی را

با تمام وجود تحویل می‌دهد...

تحویلِ همان پاسبانِ می‌دهد

و چراغ قوه به دست، می‌رود تا

خودش را به مقصد روزِستان برساند

روزستان؟ 

همان دیارِ روز است و آنجا متولد شده..

هر روز همین مسیر را پیاده می‌رود و برمی‌گردد...

خسته میشود؟

چرا شاید بشود

اما عاشق است،

عاشق نور تاباندن به زندگ  آدمها 

او می‌خواهد که

 تو را به نور زندگی برساند...

به خودت...🪻

     به رویاهای پر فروغِ ذهنت...✨️✨️

گاهی آفتاب و باران به هم نمیرسند

که رنگین کمان به پا کند.

باید خودت بلند شوی

و کوه را به آسمان 

بچسبانی

تا شاید

معجزه

شود....✨️✨️