روزنوشته‌های زهرای گیلانی

یک ساعتی میشد که تو رختخواب بودم و 

 به خودم می‌پیچیدم تا بالاخره خوابم ببره.

دیگه دیدم قطار فکرها داره بی هوا میره که یهو گفتم برم و خودم رو به کوپه ی کلمات برسونم...

آره... 

من اومدم که دوباره بی خوابی ها و خستگیش رو با نوشتن، دود کنم و ببرم هوا...

آخه

میدونی؟...

آدم باید از بی خوابی هاش هم استفاده کنه

وگرنه بعد اوضاع برعکس میشه و 

ممکنه بی خوابی ازت سوءاستفاده کنه...😁